Label

Een lege agenda onder zijn kussen,

Moet hem motiveren,

Uit een routine trekken..

Van stad naar stad.

Tijden en mensen zijn veranderd.

Herinneringen doen er niet toe.

Hij zag dingen die er niet waren,

En zijn verhalen

waren zelden begrijpelijk,

En eigenlijk,

Was hij ziek.

Een gespannen boog die langzaam ontspande,

Zo beschreef hij het.

Een tafel waaraan niet werd gezeten werd mijn steun.

Met mijn rug naar zijn bed gericht.

Mijn oren afsluitend voor wat hij zei.

Het deed pijn.

Stukken behang overlappen elkaar,

En nemen mij terug.

Een tijd die nog zo simpel was,

Nooit echt verdriet gekend,

Hoe kon het zo veranderen.