Dit gedicht is gebaseerd op/een vertaling van ‘Lisbon revisted’ (1923) door Fernando Pessoa
Doodgaan doe je alleen.
Al leef je nog zo luid,
De olifant blaast ook jouw verhaaltje uit.
Je bent professioneel wanneer je mensen kent,
Wanneer je niet alleen zult sterven.
Wanneer men dat denkt.En zo ga ik door het leven.
Ben ik professioneel omdat ik mensen ken.
Geloof me dan, ben liever alleen.
Ik doe mijn dansje,
Drink mijn drankje.
Fake me door het leven heen.En simpel leven?
Simpel en alleen om dat ik daar niemand ken.
Nee, het Noorden mag mij houden.
Schrijf ik brieven naar vroeger,
Zodat ik hier kan blijven.
Ik ben professioneel,
Maar elk bewijs ontbreekt.
Spijbel ik de dagen
En leer ik van de mensen
De mensen om mij heen.Want liefde,
Liefje,
Ik ben nooit alleen.
Afzetten tegen de maatschappij,
Dat doen wij allemaal.
Dus waar zetten we ons dan tegen af?
Is het mogelijk om alleen te zijn?
Als ik nu stop met schrijven,
Heeft de olifant niks om uit te blazen.
Dus ga ik door.
Olifanten moeten blazen.
Vogels moeten vliegen.
Alleen lucifers in doosjes
En ik moet samenleven.De samenleving. Zo heet dat toch?
----------------------------------
Lisbon revisited (1923)
Nee: ik wil niets.
Ik zei toch dat ik niets wil.
De enige conclusie is sterven.
Begin me niet over esthetica!
Praat me niet over moraal!
Hou op over metafysica!
Predik me geen waterdichte systemen, som me geen veroveringen op
Van de wetenschap (de wetenschap, mijn God, de wetenschap!)-
Van de wetenschap, de kunsten en de moderne beschaving.
Wat heb ik alle goden dan voor kwaad gedaan?
Als zij de waarheid hebben, mogen ze die houden!
Ik ben technicus, maar alleen technisch binnen mijn techniek.
Daarbuiten ben ik gek, met alle recht om het te zijn.
Met alle recht om het te zijn, verstaan?
Om Godswil, val me niet zo lastig!
Wilde u mij getrouwd, nietszeggend, alledaags, belastingplichtig?
Wilde u mij het tegendeel daarvan, het tegendeel van iets?
Als ik iemand anders was, gaf ik u allemaal uw zin.
Zo echter, als ik ben, pech gehad!
Loop naar de duivel zonder mij,
Of laat mij in mijn eentje naar de duivel lopen!
Waarom moeten we samen gaan?
Pak me niet bij mijn arm!
Ik houd er niet van om bij de arm gepakt te worden. Ik wil alleen zijn.
Ik zei toch al dat ik in mijn eentje alleen ben!
O wat een ellende dat men wil dat je gezellig bent!
O blauwe hemel- dezelfde van mijn kinderjaren -,
Eeuwige waarheid, ledig en volmaakt!
O zachte Taag, voorouderlijk en sprakeloos,Kleine waarheid waar de hemel zich in spiegelt.
O hervonden smart, vroeger Lissabon van nu.
Ge geeft me niets, ontneemt me niets, ge zijt niets dat ik mij kan voelen.
Laat mij met rust! Ik zal niet talmen, ik talm nooit..
En zolang de Afgrond en de Stilte talmen, wil ik alleen zijn, alleen!
